اضطراب

انقدر مَحوِ تو  بودم  که  گَزَگ  دَستم  بُرید

هیچکس آن لحظه تنهاییِ  این دل را  ندید 

بُت شُدَم  در مَعبد ِ آمونِ تو  با یک نگاه..

عشق تَندیسی  دِگر از چشم هایَت آفرید

آمَدی  سویم  شُدَم  یکباره غرق ِ اضطراب...

 باد ِ عشقت بیشتَر آن دَم به سویم می وَزید

دیدنَت یکبار و دَر قلبَم نِشستن صَد هِزار...

هوشُ وعقلُ و منطقَم یکباره ازاین سَر پَرید

آه...این حِسّ غریب ِ عاشقی با مَن چِه کرد

جامه اَش را دِل  بَرایَت  عاشقانِه می دَرید

خوب  می دانم که وقت ِ رفتَنت  فَریاد را ..

 با سکوت ِحُکمفرما گوش هایَت می شنید

مهدی آشتیانی